ΚΟΣΜΟΣ -ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Ετυμολογικά
η λέξη κόσμος προέρχεται απο την
ελληνική ρίζα κένς που σημαίνει διακυρήττω (λατινικά censeo) ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή από την πρόθεση κο-
(κσύν) και από την λέξη θεσμός=σύνολο διατάξεων, ευπρέπεια. Σαν
φιλοσοφικό όρο χρησιμοποίησε αυτήν την λέξη ο Πυθαγόρας (Στωβαίου 1,21)
θέλοντας να ονομάσει "την των όλων περιοχήν εκ της εν αυτώ τάξεως". Ο
Αριστοτέλης χαρακτηρίζει τον κόσμο σαν μία συστηματική διάταξη του σύμπαντος
διδάσκοντας ότι υπάρχει ένας μοναδικός, ενιαίος ,πεπερασμένος, σφαιροειδής και
εν κινήσει κόσμος και ο Επίκουρος έλεγε ότι "κόσμος εστί περιοχή τις
ουρανού, άστρα τε και γήν και πάντα τα φαινόμενα περιέχουσα". Ο Γερμανός
φιλόσοφος Κάντ με αυτή τη λέξη κατανομάζει ολα γύρω μας τα φυσικά φαινόμενα
που κρύβουν το καθένα τα δικά του θαυμαστά μυστικά τα οποία ο άνθρωπος
προσπαθεί να ανακαλύψει και να κατανοήσει. Δυο είναι οι μεγάλες κατηγορίες που
συνθέτουν τον κόσμο του Κάντ. Η πρώτη αναφέρεται στο σύνολο των ουρανίων σωμάτων
που απαρτίζουν το ορατό σύμπαν δηλ.τους γαλαξίες, τους αστέρες τους πλανήτες κλπ συμπεριλαμβανομένης
της γής μας με ολα τα όντα της και που ονομάζεται μακρόκοσμος και η
δεύτερη κατηγορία που περιλαμβάνει τον μικρόκοσμο ασχολείται με τον απείρως μικρό στο μάτι μας
κόσμο των ατόμων και των μορίων που δομούν κάθε υλικό σώμα.
Η Αστρονομία είναι η αρχαιότερη φυσική
επιστήμη και σαν φράση προέρχεται απο
την σύντμηση των λέξεων αστήρ και νέμω που σημαίνει γνωρίζω. Το πότε για πρώτη
φορά οι άνθρωποι άρχισαν να παρατηρούν με προσοχή το θέαμα του νυχτερινού
ουρανού χάνεται στα βάθη των
χιλιετηρίδων. Το σίγουρο όμως είναι ότι αυτές οι πρώτες έστω και
συστηματικές παρατηρήσεις αλληλουχιών των ουρανίων φαινομένων είχαν αστρολογικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να
ξεφεύγουμε απο την καθαυτό έννοια της Αστρονομίας ως επιστήμης και να
αναφερόμαστε στην Αστρολογία η οποία γεννήθηκε στην αρχαία Χαλδαία και στην Ασσυρία της
Μεσοποταμίας κατά την 4ην χιλιετηρίδα π.Χ.
Aυτό
βέβαια είναι φυσικό γιατί τότε ο άνθρωπος δεν ήταν σε ώριμη θέση ακόμα και λόγω εθνοτήτων να
εξηγήσει επιστημονικά τα ουράνια φαινόμενα. Επηρεασμένος απο την καθημερινή
αβεβαιότητα ζητούσε οιωνούς στις κινήσεις των πλανητών και τα ζώδια. Εκείνο
όμως που είναι εντελώς αφύσικο και παράλογο ,το οτι σήμερα παραμονές 21ου αιώνα
δυστυχώς ο κόσμος συγχέει εγκληματικά την αστρολογία με την Αστρονομία γιατί με
αυτά που βλέπει και ακούει έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου....όμως.
Οι
πρώτοι που έθεσαν καθαρά τις επιστημονικές
βάσεις της Αστρονομίας ήσαν οι αρχαίοι Έλληνες στα ανθούντα Μικρασιατικά
παράλια της Ιωνίας τον 5ον αιώνα π.Χ. χρησιμοποιούντες και εφευρίσκοντες προς
τούτο τα μαθηματικά. Είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού ότι πολλοί φιλόσοφοι διείδαν μόνο με τον νού τους, αφού
τότε δεν υπήρχαν τα σύγχρονα μέσα ερεύνης, ότι το Σύμπαν διαστέλλεται. Όλα τα
συγγράμματά των που διεσώθησαν απο την
πυρκαγιά της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης μελετήθηκαν ύστερα κατά την περίοδο της
Αναγεννήσεως απο τους Ευρωπαίους οι οποίοι προχώρησαν σε σπουδαίες αστρονομικές
εφευρέσεις και ανακαλύψεις. Με την χαραυγή του 16ου αιώνος αρχίζει να γίνεται
αποδεκτή η ιδέα του ηλιοκεντρικού συστήματος με αποτέλεσμα να ειπωθούν οι τρείς
θεμελιώδεις νόμοι της κινήσεως των πλανητών σε συνδυασμό με τον νόμο της
παγκοσμίου έλξεως. Το τηλεσκόπιο μαζί με
το φασματοσκόπιο άνοιξαν νέους μεγάλους δρόμους στην έρευνα του διαστήματος. Η ραγδαία εξέλιξις που
επήλθε τον 20ον αιώνα , μας βοήθησε να κατανοήσουμε την δομή και την ιστορία
του Σύμπαντος . Με τα πρώτα δειλά βήματα
του ανθρώπου στο διάστημα κατορθώσαμε να γνωρίσουμε από κοντά την ηλιακή
οικογένεια και να διαμορφώσουμε μια συναρπαστική όσο και πρωτόγνωρη εικόνα της
δομής, της ιστορίας και του μεγέθους του σύμπαντος δοσμένης από τα τροχιακά παρατηρητήρια...
