ΣΕΛΗΝΙΑΚΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

ΤΟ ΟΡΟΣ LEIPNIZ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Είναι η ψηλότερη βουνοκορφή της Σελήνης με ύψος 8200 μέτρα μαζί με τα όρη Δαίρφελ. Το όρος LEIPNIZ ευρίσκεται ακριβώς στην άκρη του νοτίου ορατού ημισφαιρίου του δορυφόρου μας. Είναι ευδιάκριτο με κυάλια όταν η σελήνη έχει ηλικία 2-4 ημερών σε λεπτή μηνοειδή φάση. Έχει ονομασθεί προς τιμή του Γερμανού μαθηματικού φιλοσόφου Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716).


 


 

ΤΟ ΕΥΘΥ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

τ.Α΄σελ.53
===========
Rupes Recta

Το Ευθύ τείχος. είναι ένα πολύ ιδιάζων σεληνιακό αξιοθέατο γιά τούς ερασιτέχνες αστρονόμους. Ορατή μέ όλα τά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια, η Rupes Recta όπως αλλιώς αποκαλείται (αγγλ. Straiht wall), είναι μία ευθεία ανύψωση μήκους 110 χλμ μέ πάχος 2-3 χλμ καί ύψος 240-300 μ. Ευρίσκεται στήν θάλασσα τών νεφελών [συντ.22.1°S 7.8°W. ) και διακρίνεται όταν η σελήνη έχει ηλικία 8 ημερών μέ τήν ορίζουσα νά τό διατρέχει από ώρα σέ ώρα αποκαλύπτωντας ένα εξαίσιο ανάγλυφο. Όταν ο ήλιος ανεβαίνει, η όψη τού τείχους στόν παρατηρητή μεταβάλλεται πολύ αισθητά. Δυτικά ευρίσκεται ο κρατήρας Thebit (διαμ.17 χλμ).

ΚΡΑΤΗΡΑΣ ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ

Ο Αρίσταρχος είναι ένας εύκολα εντοπιζόμενος κρατήρας στη Σελήνη. Η διάμετρός του είναι 40 χιλιόμετρα (km) και βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο και στην ορατή από τη Γη πλευρά της Σελήνης, σε σεληνογραφικές συντεταγμένες 23,7° βόρειο πλάτος και 47,4° δυτικό μήκος. Πήρε το όνομά του προς τιμή του αρχαίου Έλληνα αστρονόμου Αριστάρχου.
Οι κρατήρες Αρίσταρχος (κέντρο) και Ηρόδοτος, όπως φωτογραφήθηκαν από την αποστολή Απόλλων 15.
Ο κρατήρας Αρίσταρχος θεωρείται ο φωτεινότερος από τους εκτεταμένους σχηματισμούς της σεληνιακής επιφάνειας, με άλβεδο σχεδόν διπλάσιο από εκείνο των περισσότερων χαρακτηριστικών. Το βάθος του κρατήρα σε σχέση με το χείλος των τοιχωμάτων του είναι 3,7 km.
Ο κρατήρας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο μιας υπερυψωμένης περιοχής με ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά, γνωστής επίσης ως το «Υψίπεδο του Αριστάρχου», στο μέσο του Ωκεανού των Καταιγίδων (μέγιστο υψόμετρο 2 km από την επιφάνεια του Ωκεανού). Η περιοχή αυτή είναι γνωστή για τα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα που έχουν σημειωθεί εκεί, καθώς και από πρόσφατες εκπομπές ραδονίου που μετρήθηκαν από την αποστολή Lunar Prospector. Ο Αρίσταρχος βρίσκεται ανατολικά και δίπλα από τον κρατήρα Ηρόδοτο. Το φωτεινότερο χαρακτηριστικό του κρατήρα είναι η απόκρημνη κεντρική κορυφή του. Αν κρίνουμε από τις φωτεινές «ακτίνες» συντριμμάτων που απλώνονται προς τα νότια και νοτιοανατολικά του Αριστάρχου, ο κρατήρας θα πρέπει να δημιουργήθηκε από μια πλάγια πρόσκρουση αστεροειδούς από τα βορειοανατολικά. Η ηλικία του, με βάση τη μεγάλη του φωτεινότητα, πρέπει να είναι σχετικώς μικρή, περί τα 450 εκατομμύρια χρόνια.
Το όνομα «Αρίσταρχος» δόθηκε από τα πρώτα, από τον Ιταλό αστρονόμο και πρωτοπόρο σεληνογράφο Τζιοβάνι Ριτσιόλι, στο έργο του Almagestum novum («Νέα Αλμαγέστη») (1651).
Στα βόρεια του κρατήρα υπάρχει ένα σύστημα στενών κυματιστών αυλάκων, που φέρει το όνομα Rimae Aristarchus, εκτεινόμενο για μία απόσταση 121 km.